Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο νόσημα, οι πάσχοντες του οποίου παρουσιάζουν αύξηση των τιμών της γλυκόζης (σακχάρου), είτε γιατί τα β-κύτταρα του παγκρέατος  δεν παράγουν καθόλου ινσουλίνη (διαβήτης τύπου 1) είτε γιατί η ινσουλίνη που παράγουν δεν είναι αποτελεσματική (διαβήτης τύπου 2). Οι δύο αυτοί παράγοντες οδηγούν σε υπεργλυκαιμία και σε διαταραχές του μεταβολισμού  των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων.

Ο ρόλος της διατροφής είναι πολύ σημαντικός. Μια μικρή απώλεια βάρους έστω και της τάξεως του 5-10% είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη  για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Μπορεί επίσης να βελτιώσει την αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης, να μειώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, να βελτιώσει τα λιπίδια και να μειώσει την αρτηριακή πίεση. Προτείνεται σταθεροποίηση των γευμάτων που κυμαίνονται απο 4-6, καθώς και κατανομή των υδατανθράκων στα γεύματα. Τέλος, η άπαχη πρωτεϊνη και τα καλά λιπαρά πρέπει να  συμπληρώνουν το ημερήσιο διαιτολόγιο.